- مازندران - اخلاق و موسیقی

واژه روز: سالار آشکاری-موسیقی از دیربازازاهمیت ویژه‌ای در بین تمدن ها برخوردار بوده است. حتی در یونان باستان یکی از مهم‌ترین عوامل شکل‌گیری اخلاق و تربیت بود. در آغاز شعرای یونانی معتقد بودند که موسیقی‌دانان از قدرت جادویی تاثیرگذاری بر روی انسان‌ها برخوردارند. از طریق نوشته‌های افلاطون به ویژه دو کتاب جمهوری و قوانین می‌توان به اهمیت و قدرت موسیقی در تربیت اخلاقی و آموزشی پی برد.

موسیقی تاثیرات مثبت فراوانی بر جامعه و روح و روان افراد دارد؛ در زیر به برخی از این تاثیرات اشاره می‌کنم:

تقویت عملکرد ادراک و شناخت: تحقیقات نشان می‌دهد که پخش موسیقی هنگامی که فرد در حال انجام فعالیت دیگری است و روی آن تمرکز کرده، می‌تواند عملکرد او را در کارهایی که نیاز به درک و شناخت دارد بالا ببرد.

تاثیر بر سلامت روان: گوش دادن به موسیقی باعث تحریک و آزادسازی مواد شیمیایی زیادی که نقش مهمی در عملکرد مغز و سلامت روان دارند، می‌شود.

تاثیر بر روحیه: موسیقی به شما کمک می‌کند تا بی‌حوصلگی را برطرف کنید و به ذهن شما موضوعی برای تمرکز می‌دهد و باعث بهبود روحیه شما می‌شود و به شما کمک می‌کند تا ضربان قلب خود را حفظ کنید.

به طور کلی، موسیقی یکی از عناصر مهم هویت انسان‌ها است و زمان و توان زیادی به آن اختصاص می‌دهند.

توجه به موسیقی در ایران نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است این اهمیت از یک‌سو به گرایش ایرانیان به موسیقی باز می‌گردد و از یک سو به نقشی که موسیقی در هویت جوانان در جوامع معاصر دارد و از سوی دیگر موسیقی در زندگی شخصی و اجتماعی نوجوانان نیز اهمیت دارد. 

ایران پیش از آنکه کشوری صنعتی باشد مهد فرهنگ و آثار هنری است به این معنی که آنچه از ایران در بازارها شناخته شده است برای مثال فرش، صنایع دستی و شعر و موسیقی است تا صنعت خودرو، ماشین آلات صنعتی و...

از آنجا که کسب فضیلت باید سرلوحه زندگی هر انسانی باشد تربیت به‌عنوان راهی مطمئن به سوی فضیلت واجد اهمیت بنیادین می‌گردد.

تمامی دیدنی‌ها و شنیدنی‌ها بر اخلاق آدمی تاثیر می‌گذارند لذا در مورد اشعار و آهنگ‌ها و به‌طور کلی موسیقی باید تلاش کرد تا عناصرپست و مبتذل و پیش پا افتاده را حذف کرد تا مانع تاثیرگذاری منفی آن‌ها شد.

در کشوری که دارای قوانین خوبی است هنرمندان باید بتوانند آزادانه و در قالب و چارچوب‌های اخلاقی و انسانی درست در جهت کسب فضیلت فارغ از هر سبک هنری فعالیت کنند در نهایت آثار مثبت این امر متوجه جامعه و مهم‌تر از همه خود دولت و حکومت خواهد بود.

از این‌رو سازماندهی تربیت دولتی امری ضروری است و وجود افرادی آگاه که عهده‌دار وظیفه نظارت و بررسی صحیح و عادلانه آثار باشد نیازی مبرم است.

کسی صلاحیت داوری این امر مهم را داراست که خود از قابلیت‌های انسانی و اخلاقی هرچه بیشتر برخوردار باشد. چنین فردی باید علاوه بر روشن‌بینی و جهان‌بینی درست، شجاعت این کار را هم دارا باشد و بدون ترس از توده مردم و هر فشار دیگری بدون آنکه از سلیقه تماشاچیان پیروی کند حقیقت را بگوید، داورهنرباید آموزگار تماشاچی باشد نه شاگرد او.

اگر کسى ادعا کند که معیار داورى درموسیقى لذتى است که از آن به دست می آید نباید به گفته او اعتنایی کرد هنری که هدف آن ایجاد لذت و وقت گذرانی است درخور آن نیست که جدی گرفته شود و درراه آن کوشش جدی به عمل آید. فقط هنری سزاوارآن است که هدفش مجسم ساختن تصویرى از زیبایى باشد.

طبع اکثریت مردم جوامع به ابتذال گرایش دارد وهرروزه به رغم تلاش های رسانه ها و شبکه های اجتماعی بیشترهم می‌شود.

اجرا کنندگان، تهیه کنندگان، دستگاه‌های مسئول و هر کسی که به شکلی و در هر زمینه هنری بر مردم اثر می‌گذارد می‌توانند کار خوب و فاخر ارائه کنند و زمینه‌ساز رشد فکری و اخلاقی جامعه شوند.

اما سوال اینجاست که آیا تلاشی برای تاثیرگذاری مثبت بر اکثریت جامعه می‌شود؟

بله. منتها کاملا برعکس و برای گرویدن به ابتذال.

و حال چرا؟