زندگینامه امیر پازواری
واژه روز-امیرپازواری، متولد قرن ۹ ه.ش در منطقه پازوار در حومه بابل بوده است. او مشهورترین شاعر و عارف نامی ” مازندران ” است و شهرت کسی در تاریخ ادبیات مازندران به پای او نمی‌رسد.
وی شاعری است مردمی که همه‌ی توده‌های مردم, نامش را با ” آواز امیری ” می‌شناسند و این آواز, یکی از مهم‌ترین آوازهای مازندارنی است که در سرتاسر این خطه از غرب گرفته تا شرق می‌خوانند.
امیر مازندرانی بزرگترین شاعر طبری سرا در تاریخ ادبیّات مازندران است که اشعارش از جمله معدود آثار باقی مانده از قرون گذشته است که با خط و زبان طبری سروده و نوشته گردید, بر جای مانده است.
تذکره نویسان, او را ” شیخ العجم مازندران ” لقب دادند و دیوانش را ” کنزالاسرار ” نامیدند ؛ یعنی, گنجینه رازهای مردم طبرستان “.
اشعار وی آن چنان در دل مردم طبرستان نفوذ کرد و روحی تازه در آن‌ها دمید که حتی نیما یوشیج ” پدر شهر نو فارسی ” (۱۲۷۴ ـ ۱۳۳۸ ه. ش ) به تأثیر از امیر, امیری های تازه سرود.
هیچ شاعر طبری سرا به اندازه امیر در نزد مردم با ستایش همگانی رو به رو نشده است و نیز سینه مردم, گنجینه اشعار اوست.
اشعاری از او باقی‌مانده که بیشتر در مدح علی بن ابی‌طالب گفته شده‌است. امروزه اشعار او در قالب گونه‌ای از آواز با نام آواز امیری یا امیری خوانی در بین مردم مازندران رواج دارد. اشعار او بیشتر دو بیتی بوده و با عبارت «امیر گته» (به فارسی: امیر می‌گفت) شروع می‌شود و در اکثر مواقع به صورت سؤال و جواب شعری آورده می‌شود.
