دوم مرداد، آغاز سال نو تبری
سیوماه و کرچ و هره ماه و تیر دگرهست مردال و شروین و میر
چو اونه مه و ارکه ماه است و ده زپی وهمن و هست نوروز اخیر
پتک را بدان خمسه زائده به آئین هر کس صغیر و کبیر
واژه روز، مبدا سال تبری از دوم مرداد 133 سال پیش از هجرت، مصادف با پادشاهی «قباد ساسانی» و حاکمیت فرزندش «کیوس» بر تبرستان است.
از آنجا که دوازده ماه سی روزه برابر سیصد و شصت روز خواهد شد، پنج روز اضافه محاسبه نمیشود. پنج روز اضافه هر سال پیتِک نامیده شده و به آخر سال اضافه میشود. اهالی سعی میکنند که این پنج روز را در دامان طبیعت به استراحت بگذرانند. به ششمین روز اضافه سالهای کبیسه ششک گفته میشود.
سال طبری با فردینه ما (مرداد ماه) آغاز و با نوروز ما (تیر ماه) پایان میپذیرد.
از دوران هخامنشیان، آریاییها در ایران جشنهای زمستانه و تابستانه برگزار میکردند. جشن تابستانه با عنوان «یار» برگزار میشد. جشن زمستان نیز با عنوان «ثرد» برگزار میشد. جشن سال نو با عنوان «نو سال» نیز جشن خراج یا خرمن بود. حکام محلی در زمان برداشت محصول، این جشن را برگزار و باج و خراج خود را دریافت میکردند. ابوریحان بیرونی در کتاب تحقیق ماللهند از تنها جشنی که نام میبرد جشن سال نو مازندرانیها است. جشن سال نو مازندرانی، جشن مالکان اراضی بود که در فصل برداشت محصول برگزار میشد و کشاورزان با برداشت محصول در این جشن شرکت میکردند.
معادل شمسی - ماههای تبری
2 مرداد - 31 مرداد فردینه ما (سیو ما)
1 شهریور - 30 شهریور - کرچه ما
31 شهریور - 29 مهر - هره ما
30 مهر - 29 آبان - تیر ما
30 آبان - 29 آذر - مردال ما
30 آذر – 29 دی - شروینه ما
30 دی – 29 بهمن - میر ما
30 بهمن – 29 اسفند - اونه ما
30 اسفند- 5-1 فرودین (پیتک)
فرودین - 4 اردیبهشت - ارکه ما
5 اردیبهشت - 3 خرداد - دِ ماه
4 خرداد - 2 تیر- وهمنه ما
3 تیر - 1 مرداد - نوروز ما(عید ما)