استقبال از هنرهای ایرانی در خارج از ایران بیشتر است
«عبدالحسین جلالی»، یکی از استادهای برجسته هنر خوشنویسی در گفتگو با خبرنگار واژه‌روز گفته است:
چطور شد به این عرصه قدم گذاشتین و مشوقتون چه کسی بوده است؟
با توجه به عشق و علاقه ی زیادی که به خوش نویسی داشتم و همیشه پیگیر این موضوع بودم که هنر خوشنویسی را از جایی شروع کنم اما موقعیت شغلی ام ایجاب نمیکرد تا در آن زمان کار هنری را دنبال کنم ولی به مرور زمان توانستم خواسته‌ام را پیش بگیرم و هنر خوش نویسی را شروع کنم.شروع کارم، شروع سختی بود ولی با پشت کار و تلاشی که داشتم در طی مدتی که آموزش میدیدم توانستم به درجات بالایی برسم و رتبه ها و مدارکی را کسب کردم.
ادامه ی سوالتان را هم این چنین پاسخ بدهم که مشوق بنده هم در این هنر از ابتدا اساتید بنده بودند که پیگیر تمام کارهای من بودند، به انضمام خانواده و همسر عزیزم که حامی اصلی من بودند و حمایتم میکردند.
نام اساتیدی که هنر خوشنویسی را نزد آنها آموزش دیدید.
بنده واقعا ممنون دار اساتید عزیز خود هستم که از کوچکترین حمایت هم حتی دریغ نکردند،اساتید من در این هنر، استاد اتحاد و استاد همایون حسینی در ساری ، دوره هایی از کلاس استاد امیرخانی و استاد شیرازی را در تهران گذراندم، دوره ای دو ساله نزد استاد غلامی خط نستعلیق را آموزش دیدم و خط شکسته را به‌صورت مکاتبه ای نزد استاد حیدری در تهران کار کردم.
در نمایشگاه بسیاری از کارها را به سبک نقاشیخط مشاهده کردیم، تفاوت این سبک کار با بقیه ی سبک ها چیست؟ و استقبال مردم از این سبک کار چطور است؟
در این دوره مردم بیشتر به دنبال رنگ هستند و رنگ هم به دلیل روح دادن به کار هنری بسیار با اهمیت است، و شما به هر خانه ای که بروید بر روی هر دیواری نقاشی مشاهده خواهید کرد چرا چون رنگ دخیل است، به دلیل اهمیت رنگ هنرمندان این عرصه هم بیشتر به سمت سبک نقاشیخط رفتند که خوب هم کار انجام میدهند و بسیار هم موفق هستند.
ارزش هنر خوشنویسی در خارج از ایران بسیار زیاد است و استقبال فراوانی دارد.استقبال در کشور خودمان چطور است؟
این سوال صحبت های زیادی برایم دارد اما به طور کلی باید بگویم که اگر دولت مردان ما ارزشی برای هنر قائل شوند و این هنر برای مردم جا بی افتد و مردم خوشنویسی را بشناسند، مسلماناً این هنر، هنر موفقی خواهد بود، همانطور که در خارج برای هنر و هنر های ایرانی ارزش قائل میشوند و هنر های ایرانی معروف است و آن را کامل میشناسند و طرفدار هم دارد و اگر این چنین باشد هنر مندان ما هنرمندان سطح بالایی خواهند بود اما در کشور ما هنرمندان افراد فقیر و کم درآمد هستند، در حالیکه در کشور های دیگر ثروتمندان هنرمندان آن کشور هستند، ولی خب در ایران نسبت به این هنرها کوتاهی شده و هنر نتوانسته جایگاه خود را پیدا کند، مخصوصا هنر خوشنویسی که باید از جایگاه ویژه‌ای برخوردار باشد ولی اینطور نیست و آن بازخوردی که باید داشته باشد ندارد.
