- مازندران - مولوی را بیشتر بشناسیم

به گزارش واژه روز، امروز روز گرامی‌داشت «جلال‌الدین محمدبلخی» ملقب به «مولوی» است، جلال‌الدین محمد بلخی در سال ۵۸۶ هجری شمسی در بلخ به دنیا آمد. نام او محمد و لقبش در دوران حیات جلال‌الدین بود که  لقب مولوی در قرن‌های بعد (ظاهراً از قرن نهم) برای وی به کار رفته است.

پدر او مولانا محمدبن حسین خطیبی است که به بهاءالدین ولد معروف بود و او را با لقب سلطان العلماء نیز یاد کرده‌اند؛ بهاءولد از اکابر صوفیه واعاظم عرفا بود و خرقۀ او به احمد غزالی می‌پیوست.

وی در علم عرفان و سلوک سابقه‌ای دیرین داشت و از آن رو که میانۀ خوشی با قیل وقال و بحث و جدال نداشت و علم و معرفت حقیقی را در سلوک باطنی می‌دانست و نه در مباحثات و مناقشات کلامی و لفظی، پرچمداران کلام و جدال با او از سر ستیز درآمدند از آن جمله فخرالدین رازی بود که استاد سلطان محمد خوارزمشاه بود و بیش از دیگران شاه را بر ضد او برانگیخت.

جلال الدین محمد ۱۳ ساله بود که به همراه پدرش بلخ را ترک کرد، وی شهر به شهر و دیار به دیار رفت و در طول سفر خود با فریدالدین عطار نیشابوری نیز ملاقات کرد و بالاخره «علاءالدین کیقباد قاصدی» فرستاد و او را به قونیه دعوت کرد. او از همان بدو ورود به قونیه مورد توجه عام و خاص قرار گرفت.

جلال الدین محمد در هجده سالگی با گوهر خاتون دختر خواجه لالای سمرقندی ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه پسر و یک دختر بود؛ پس از فوت پدرش بهاء ولد راه پدر را ادامه داده و به هدایت و ارشاد مردم عمر خود را سپری نمود.

مولانا در آستانهٔ 40 سالگی مردی به تمام معنی و عارف و دانشمند دوران خود بود و مریدان و عامه مردم از وجود او بهره‌ها می‌بردند تا اینکه قلندری گمنام و ژنده پوش به نام« شمس‌الدین محمد بن ملک» داد تبریزی به قونیه آمد و با مولانا برخورد کرد و آفتاب دیدارش قلب و روح مولانا را بگداخت و شیداییش کرد.

هر چند که مولوی در طول زندگی شصت‌و هشت ساله خود با بزرگانی همچون «محقق ترمذی، شیخ عطار، کمال‌الدین عدیم و محی الدین عربی» حشر و نشرهایی داشته و از هر کدام توشه‌ای براندوخته ولی هیچکدام از آنها مثل شمس تبریزی در زندگیش تاثیر گذار نبود تا جائیکه رابطه‌اش با او شاید از حد تعلیم و تعلم بسیار بالاتر رفت و یک رابطه عاشقانه گردید چنانکه پس از آشنایی با شمس، خود را اسیر دست و پا بسته شمس دیده است..

از آثار مولوی می‌توان« مثنوی معنوی، غزلیات شمس، رباعیات، فیه ما فیه، مکاتیب و مجالس سبعه» را نام برد.

جلال الدین محمد در سال 652 شمسی در سن 66 سالگی در قونیه فوت کرد و مقبره این شاعر بزرگ در همان شهر قرار دارد.

منابع:

1:همشهری آنلاین 

2: رضا قلی خان هدایت، چشمه خورشید، ناشر کتاب نمونه، بهار 1368